Wat is Neuraaltherapie?
Neuraaltherapie werd in 1940 door twee Duitse artsen ontdekt. De pijn en bewegingsbeperking van een peri-arthritis scapulohumeralis, een pijnlijke verstijving van het schoudergewricht verdween onmiddellijk tijdens het infiltreren van een osteomyelitis-litteken op het onderbeen. Dit kon geen pharmacologisch effect zijn van het gebruikte procaine aangezien de genezing sneller was dan de pharmacologische activiteit kon starten. Het was de eerste vaststelling van neuraaltherapie in de geschiedenis van de geneeskunde.
Het duurde lang tot deze ontdekking doordrong in de wetenschappelijke wereld. Dat de therapie in Duitsland ontstond bij het begin van de tweede wereldoorlog speelt hierbij een rol. Ook verstond niemand, zelfs de neuraaltherapeuten, laat staan de academische wetenschappers, hoe neuraaltherapie werkt. Neuraaltherapie wordt door niet-wetenschappers ten onrechte nog altijd beschouwd als complementaire en alternatieve geneeskunde, zelfs als kwakzalverij.
Complex Regionaal Pijnsyndroom
Door recent onderzoek werd de pathogenese, het ontstaan van het complex regionaal pijnsyndroom (CRPS) en het werkingsmechanisme van neuraaltherapie ontdekt. De oorzaak van CRPS is een litteken op het lichaam of een letsel in het mond-kaak-gebied. CRPS is een aandoening die sluipend begint met pijn en diverse functionele klachten. Na een trauma, vaak een botfractuur evolueert CRPS naar de pijnlijkste aandoening die bestaat. Uiteindelijk lijdt de patiënt constant zoveel pijn als bij een bevalling of tijdens het amputeren van een vinger- of teenkootje zonder verdoving. Vroeger werden veel slachtoffers van deze ziekte tot zelfmoord gedreven door de onmenselijke en ondraaglijke pijn. Sommigen spreken bij CRPS over Südeck-atrofie, verwijzend naar de Duitse arts die de aandoening beschreef in 1900.
Neuraaltherapie is de enige eenvoudige, snelle en definitieve behandeling van het complex regionaal pijnsyndroom. Neuraaltherapie is vrij van nevenwerkingen en wordt ambulant uitgevoerd. Het is een behandeling waarbij oppervlakkige spuitjes met procaine gezet worden. De behandeling vernietigt geen zenuwen. Neuraaltherapie is de voorkeursbehandeling voor CRPS.
Diagnostische en therapeutische locoregionale anesthesie
Diagnostische en therapeutische locoregionale anesthesie wordt ten onrechte gerekend tot de neuraaltherapie. Hier is geen sprake van een complex regionaal pijnsyndroom. Er wordt met succes gebruik gemaakt van de unieke pharmacologische eigenschappen van procaine bij diverse pijnsyndromen en chronische functionele klachten.
Procaine is het kortst werkend locaal anestheticum dat bestaat. Het werd ontdekt in 1905 tijdens de zoektocht naar een chemische niet-verslavende vervanger voor het plantaardige verslavende cocaine. Naast locaal anesthetische activiteit vertoont procaine nog vele andere pharmacologische eigenschappen door de eenvoud van zijn molecule.
Diagnostische en therapeutische locoregionale anesthesie bestaat uit een reeks injecties. Soms wordt er intracutaan gekwaddeld maar vaak zijn de inspuitingen dieper dan de huid of het slijmvlies. Dan wordt er locaal anestheticum gedeponeerd aan en in zenuwknopen, de epidurale ruimte, gewrichten, bloedvaten,...
​
De werking van diagnostische en therapeutische locoregionale anesthesie wordt verklaard door de pharmacologie van procaine, door (patho)physiologie en (neuro)anatomie en niet door het complex regionaal pijnsyndroom zoals bij neuraaltherapie. Anesthesiologen voeren diagnostische en therapeutische locoregionale anesthesie uit in hun pijnklinieken waarbij zij gebruik maken van moderne langwerkende locale anesthetica en neurolytica. Deze laatste vernietigen zenuwen.
Bij welke aandoeningen is neuraaltherapie zinvol?
Algemeen kan gesteld worden dat het bezoek aan een neuraaltherapeut nuttig kan zijn bij chronische klachten met normale medische onderzoeksresultaten.
Er moet onderscheid gemaakt worden tussen neuraaltherapie en diagnostische en therapeutische locoregionale anesthesie, hoewel beide door neuraaltherapeuten uitgevoerd worden.
Neuraaltherapie is onontbeerlijk bij de behandeling van CRPS, van
Südeck-atrofie. Maximum drie behandelingen zijn voldoende om de patiënt definitief te genezen.
Diagnostische en therapeutische locoregionale anesthesie kan ingezet worden onder andere bij hieronder vermelde aandoeningen. Hierbij zijn meerdere behandelingen noodzakelijk.
Voornaamste indicaties:
- Pijn: hoofdpijn, gelaatspijn, nekpijn, lage rugpijn, arthrose
- Spier- en gewrichtspijn
- Sportletsels, hoewel in de regel geen naalden gebruikt worden bij sportlui
- Whiplash
- Oorsuizen en duizeligheid
- Astma en chronische bronchitis
- Goedaardige buikpijn en spijsverteringsmoeilijkheden
- Urogenitale en gynaecologische klachten
- Circulatiestoornissen
- ...
Neuraaltherapie en diagnostische en therapeutische locoregionale anesthesie zijn niet effectief bij erfelijke afwijkingen, infectieziekten en kwaadaardige aandoeningen. Panische angst voor naalden is ook een reden om niet voor neuraaltherapie of diagnostische en therapeutisch locoregionale anesthesie te kiezen. Psychiatrische stoornissen met uitzondering van depressie zijn geen indicatie. Contra-indicatie zijn stoornissen van de bloedstolling en myasthenia gravis. Bij allergie aan para-amino-benzëzuur, een metaboliet van procaine, wordt xylocaine gebruikt.
Inlichtingen
FERDINAND MERTENS ACADEMIE
TEL: +32 (0) 475 44 14 43
E-MAIL: fmacademie@outlook.com
Niets van deze publicatie of van de website van FMA mag naar vorm of inhoud deels of volledig worden verspreid, overgenomen of gepubliceerd tenzij na voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur die de intellectuele eigendom bezit. Plagiaat is strafbaar.
